Oświetlenie ulic Urbidermis Lamparaalta

Urbidermis Lamparaalta

Lampa uliczna

Projektant: Beth Galí, Màrius Quintana
Rodzaj: Oświetlenie ulic
Rok produkcji: 1983

Dane techniczne

66 x 115 x 95 mm

Opis

Lampa uliczna LamparaAlta oznacza powrót do światła odbitego z połowy lat 80-tych jako idealny sposób na oświetlenie przestrzeni publicznych, nadając miejskiej skórze jakość światła domowego wnętrza, z mieszanym światłem i cieniem oraz niezawodną intymnością . 
To światło nadaje się szczególnie do parków i ogrodów. Jest to hołd autorów złożony fińskiemu architektowi i projektantowi Alvarowi Aalto, jednemu z wielkich mistrzów światła.

MATERIAŁY I WYKOŃCZENIA
Zakrzywiony klosz wykonany ze stali ocynkowanej z białą farbą koniec. Mocowanie wspornika do klosza i naświetlacza ze stali ocynkowanej ogniowo, malowanej na kolor niebieski RAL5023. Naświetlacz z odlewu aluminiowego w kolorze jasnoszarym z kloszem ze szkła hartowanego. Kolumna Nikolson malowana ze stali ocynkowanej. Rura podstawy ma Ø 127 mm i 1,00 m wysokości. Górna rura ma Ø 100 mm i 2,80 m wysokości. Pierścień sprzęgający rury jest wykonany z formowanej stali.

INSTALACJA I KONSERWACJA
Montaż kolumny za pomocą kostki betonowej z rowkiem do podłączenia zasilania wykonywany na miejscu za pomocą czterech śruby kotwiące na słup 0,20 m poniżej poziomu nawierzchni. Element dostarczany jest w czterech częściach do montażu: oprawa, klosz, wspornik i słup. W zestawie instrukcja, śruby, szablon i śruby kotwowe.

Waga oprawy: 27 kg
Certyfikat CE, RoHs, IP66, IK08, Klasa I
Rozsył pośredni: Asymetryczna szeroka plamka
12 diod LED 60 W
3000 K
Regulowany

Beth Galí

Beth Galí studiowała wzornictwo przemysłowe w szkole projektowania Eina w Barcelonie w latach 1966-1969. W 1982 ukończyła również architekturę w ETSAB (Szkoła Architektury w Barcelonie). Galí była uczennicą Federico Correa w Eina i Alfonso Milá w ETSAB i bardzo ich podziwiała, uważa, że ​​stanowią one największe wsparcie w jej karierze zawodowej. Od 1982 do 1988 roku pracowała w ratuszu Barcelony, gdzie planowała przestrzenie publiczne, takie jak park Joana Miró (z Màriusem Quintana i Joan Miró) czy park Túnel de la Rovira. Wraz z Màriusem Quintaną zaprojektowała lampę uliczną Lamparaalta (1983), która swoim odbitym światłem oświetla palmy w parku Joan Miró. Stał się bestsellerem od samego początku i został nagrodzony nagrodą ADI-FAD Delta de Plata w 1984 roku. Galí jest znana na całym świecie dzięki pomysłowym projektom, które podjęła w całej Europie, w których jako najlepsze promowała deptaki. sposób na życie w przestrzeni publicznej. Do jej najwybitniejszych projektów należą projekt przebudowy ulic Patrick i Gran Parade w Cork (Irlandia, 1999), historycznej dzielnicy s'Hertogenbosch (Holandia, 1993-1998), Roermond (Holandia, 1995-1998) i Dublina ( Irlandia, 2002) czy przestrzenie miejskie Pieta Smitha na molo w Rotterdamie (Hollan, 1996), dla których zaprojektowała stojak rowerowy Bici Línea. Jeśli chodzi o Hiszpanię, Galí zrealizowała również liczne projekty, takie jak park Zafra w Huelvie (1994), biblioteka Joana Miró (1990) oraz kąpielisko na Forum (2004), oba w Barcelonie. 1998 był kamieniem milowym dla Galí: otrzymała Narodową Nagrodę Urbanistyki Holandii, wystawa jej prac została zainaugurowana w s'Hertogenbosch, a muzeum Het Kruithuis w s'Hertogensbosch opublikowało "Beth Galí, architektura i design 1966-1998 ”, pod redakcją w Hiszpanii przez Península. Beth Galí była również wielokrotnie uznawana w Hiszpanii przez FAD i ADI-FAD. Z tymi podmiotami współpracuje nieprzerwanie. W latach 2006-2010 przewodniczyła FAD. Galí intensywnie współpracuje z jednostkami akademickimi, wykłada projektowanie urbanistyczne w ETSAB oraz w School of Design na Uniwersytecie Harvarda, a także jest wykładowcą wizytującym na wielu innych uniwersytetach w Europie.

Màrius Quintana

Màrius Quintana urodził się w Barcelonie w 1954 roku. W 1979 roku ukończył barcelońską Szkołę Architektury jako architekt urbanistyczny i od 1982 do 1988 roku pracował z Wydziałem Projektów Miejskich Rady Miasta Barcelony. Council's Urban Elements Service, w którym pracował do 1992 roku. W trakcie swojej kariery otrzymał wiele prestiżowych nagród architektonicznych i projektowych, w tym ADIFAD 1984 Silver Delta za projekt oświetlenia zewnętrznego „Lamparaalta”, nagrodę FAD za architekturę efemeryczną za jego wystawa „EINA. 20 lat” w 1987 r., Nagroda FAD dla przestrzeni publicznych za projekt przebudowy „Rambla Catalunya”, Nagroda Ministerstwa Opieki Społecznej INSERSO w 1991 r. za poprawę dostępności do środowisk miejskich oraz Nagroda Księcia Walii w dziedzinie projektowania urbanistycznego na Uniwersytecie Harvarda School of Design w 1991 roku. Jego prace znalazły się również w wielu selekcjach i wyróżnieniach specjalnych, ostatnio w konkursie Ceramic Architecture Awards 2009 za „Moduł Pierwszej Pomocy” na plaży MMAMB. Jego związek z firmą Escofet rozpoczął się od zaprojektowania siedziska Nigra w 1994 roku, a ostatnio kontynuował ewolucję tego projektu, który pojawił się jako ławka Nigra. W 2009 roku zaprojektował fasadę kratownicową dla Biblioteki Rubí we współpracy z architektem Pau Sierra.

Odznaczenia

Delta ADI-FAD Awards - Silver

Tagi

Musisz się zalogować w celu pobrania załączników.    Zaloguj się

Jeśli jesteś zainteresowany plikami / modelami tego produktu napisz na [email protected]*

* dostępność plików i modeli na zapytanie