Lampa podłogowa Valerie_Objects Standing Lamp N°1

Valerie_Objects Standing Lamp N°1

Współczesna stalowa lampa łukowa LED z bezpośrednim światłem z ramieniem wahliwym

Projektant: Muller Van Severen
Rodzaj: Lampa podłogowa
Rok produkcji: 2015

Dane techniczne

wys: 190 mm
szer: 109,1 mm

Opis

Lampa stojąca jest kontynuacją lampy wiszącej, którą zaprezentowaliśmy podczas naszej pierwszej wystawy, która odbyła się w Valerie Traan, galerii dyrektora artystycznego Valerie Objects, Veerle Wenes”, mówi Fien. Rzeczywiście, lampy te wywodzą się z tej samej koncepcji, czyli materializacji prostych i kolorowych rysunków w przestrzeni wnętrza. Podobnie jak lampa wisząca, ta lampa stojąca składa się praktycznie z niczego poza jedną płynną, zakrzywioną linią z naklejoną na końcu żarówką. Widząc, że przedmiot ten musi stać na ziemi, dodano dwie małe linie, stając się nogami lampy. Z jednej strony stonowany design nie zwraca na siebie uwagi, z drugiej strony jego figlarny charakter szczypie oko. Aby podkreślić ten igrający wygląd, lampa oferowana jest w radosnych kolorach, takich jak zielony, niebieski, a nawet curry. Dostępne są również stonowane odmiany w kolorze czarnym, szarym i mosiężnym. 

oprawa lampy w stalowej rurze 18 mm. Wykończenie malowane proszkowo na niebiesko. Wsporniki ścienne i oprawka lampy mają kolor mosiężny. Klosz lampy z białego szkła. Żarówka LED / półlustro.

Warianty:
Lampa stojąca nr 1 niebieska (V9015013B)
Lampa stojąca nr 1 zielona (V9015013G)
Lampa stojąca nr 1 mosiężna (V9015013M )
Lampa stojąca nr 1 curry (V9015013C)
Lampa stojąca nr 1 jasnoszara (V9015013LG)
Lampa stojąca nr 1 czarna (V9015013Z)

Muller Van Severen

Ponieważ zarówno Fien Muller, jak i Hannes Van Severen są artystami, to naturalne, że kolekcja sytuuje się gdzieś pomiędzy designem a sztuką – to oczywiście „meble”, ale nacisk nie jest całkowicie skoncentrowany na funkcji i sugeruje różne sposoby życia i wykorzystania przestrzeni… niesamowita przekręć uniwersalne formy. Fotografia Fien Muller sugeruje osobę, która uważa, że ​​wszystko w swoim codziennym życiu jest gotowe do udziału w teatrze jej kompozycji – niezależnie od tego, czy wybiera swoje postacie ze stosu drewna, zbiera resztki Hannesa, czy zdaje sobie sprawę z rzeźbiarskiego aspektu obdartego ze skóry węgorza, nic nie umknie garnek. Wydaje się, że ważne są nie tyle cechy pojedynczego obiektu, ile to, co się dzieje, gdy ten przedmiot zostaje przedstawiony innemu. Jej wyczucie koloru jest w ten sam sposób niezwykłe, z dość dziwnymi połączeniami – czasem subtelnymi, czasem rażąco przeciwstawnymi, ale zawsze z harmonijnym efektem. Zainteresowanie Fien materiałem jest również widoczne w jej pracach artystycznych, jak poniżej: kontrast w fakturze ręcznie siekanego drewna i plastikowy efekt drewna. Nie trzeba pytać, dlaczego wybrała te elementy, aby ze sobą współgrały, ale te niepasujące do siebie przedmioty są w jakiś sposób kompatybilne i odpowiednie. Praca Hannesa jest często odwrotna – to, co znane, staje się absurdalne, w tym sensie, że traci swoją funkcję i staje się irracjonalne. Schody ułożone na boku nie prowadzą donikąd, a szafa biegnąca przez piłę tarczową traci równowagę. Codzienność zostaje odwrócona do góry nogami i pozorna funkcja zanegowana. Inspirację ich artystycznym światem można łatwo dostrzec w kolekcji mebli o formach przypominających Donalda Judda czy Sola Lewitta, ale z humorem towarzyszącym kolaboracji, takiej jak Fischli & Weiss, którzy również tworzyli z tego, co zwyczajne i znane. W pracy obu artystów jest dowcip, który wpisuje się w ich kolekcję mebli – dwa regały zaplątują się i nie da się ich rozdzielić, dwie osoby zmuszane są do rozmowy przez podwójne siedzisko lub kolorystyka może zależeć od koloru BHP producent desek do krojenia. Trudno nie wspomnieć samouka, eksperymentalnego i współpracującego Jeana Prouvé, który również nie działał w ramach określonej dyscypliny. Odnosi się wrażenie, że twórcy żyją swoim życiem, a „praca” jest równym i niezbędnym aspektem ludzkiej egzystencji obok siedzenia, jedzenia, czytania, mówienia… Kolekcja Muller Van Severen zachęca do uczestnictwa – deski do krojenia i podstawki to rzeźby ścienne które dostosowują się do funkcjonalnej roli i zmieniają wygląd wraz z użytkowaniem; podwójne siedzisko osiąga swój potencjał dopiero dzięki wykorzystaniu – dwie osoby angażujące się i być może tworzące nowe pomysły, flirtujące lub po prostu dzielące się odrobiną przekomarzania się. W tym przypadku proces „projektowania” wydaje się być bardziej rozmową i ewolucją pomysłów, gdzie jeden gotowy produkt inspiruje następny – stąd kolekcja działa tak dobrze jako całość. Praca w duecie jest przeciwna indywidualne ego jest zbyt rozpowszechnione zarówno w świecie projektowania, jak i sztuki i pozwala każdemu przedmiotowi po prostu istnieć. Rozróżnienie między sztuką a designem zawęża się, gdy intencją twórców nie jest produkowanie jednego lub drugiego, ale po prostu tworzenie i życie, a już na pewno nie po to, by stać się nazwą, na którą trzeba uważać… chociaż, czy to z wyboru, czy nie, stało się tak w przypadku Fiena Mullera i Hannesa Van Severena.

Tagi