Lampa podłogowa Oluce Lu-Lu 311

Oluce Lu-Lu

Lampa podłogowa

Projektant: Stefano Casciani
Rodzaj: Lampa podłogowa
Rok produkcji: 1996

Dane techniczne

↑ 173 mm 25 mm

Opis

Lampa teoretyczna, obdarzona odpowiednią miarą abstrakcji geometrycznej wymaganej przez obiekt do zachowania dworskiej uprzejmości. Geometrie wybrane przez Stefano Cascianiego są prymitywne, starożytne, czasami filtrowane przez sugestię kubizmu. Kolor (nawet biały tutaj jest kolorem) stanowi konieczną i wynikającą z tego podstawę: zaznaczenie objętości, podkreślenie profilu. Uproszczenie formy w rzeczywistości chroni rdzeń, który jest złożony od strony produkcyjnej (podwójna forma do rozdmuchiwania okularów) oraz od techniki oświetleniowej (ze zróżnicowaną optyką jak włączniki i sensoryczną, ściemniającą, ściemniacz).
W wersji stołowej niewielka szczelina unosi szybę z góry i rzuca ostry, okrągły cień: szczegół, którego nie można lekceważyć.
Lu-Lu może być pożądany, całkowicie wyłączony, a zatem teksturowany lub włączony i w ten sposób rozpuszczał się, ale także świecił tylko w górnej połowie (światło spoczywające na ciężkim) lub w dolnej połowie (ciężki spoczywający na świetle).

Lampa podłogowa. Dyfuzor ze szkła Murano. Podstawa ze szczotkowanego metalu. Stojak z chromowanego metalu. Podwójny przełącznik/ściemniacz.

1 x max 100W - 1 x max 60W - E27 (ściemniacz)
↑ 173 cm 25 cm
↑ 68,1" Ø 9,8"

Konstrukcja: metal
Kolor konstrukcji: satyna
Dyfuzor/odbłyśnik: szkło dmuchane
Kolor klosza/odbłyśnika: opalizujący nieprzezroczysty
Certyfikaty: CE

Stefano Casciani

È uno scrittore, designer, curatore e consulente industriale italiano, nato a Roma nel 1955. Si trasferisce a Milano nel 1979. A 24 anni è redattore della rivista domus, 25 dyrektor artystyczny per Zanotta. Publikuj swoją pierwszą książkę Mobili jako architekturę w 1984. Daje postępy i oferty jako projekty, a także jedne z najbardziej rozpowszechnionych w międzynarodowej kulturze artystycznej, najbardziej popularne, publikacje i konferencje architektoniczne, projekty valgono waznei riconoscimenti. Premio Compasso d'Oro za wydawanie wykładów RAI Design w 2000 r., za wiele lat wicedyrektora domu, za część 2011 r. Comitato Scientifico della Fondazione Bisazza. Nello stesso anno pubblica con Skira w tomie Flâneur, w zbiorowej pracy pisarzy z 1979 r. i później. W 2012 r. przygotowałem riwierę na projekt karty. nowa kultura przemysłowa, trymestralne uznanie dla tematów i postaci projektowych, elementy, redaktorzy i dyrektorzy. Dal 2012, Odpowiedzialne Naukowe Premio arcVision Women and Architecture by Italcementi Group.

Filmy

Tagi

Musisz się zalogować w celu pobrania załączników.    Zaloguj się

Jeśli jesteś zainteresowany plikami / modelami tego produktu napisz na [email protected]*

* dostępność plików i modeli na zapytanie