Lampa podłogowa Fontanaarte Scintilla

Fontanaarte Scintilla

Lampa podłogowa ze ściemniaczem

Projektant: Piero Castiglioni, Livio Castiglioni
Rodzaj: Lampa podłogowa
Rok produkcji: 1972

Opis

Scintilla - Lampa podłogowa ze ściemniaczem. Dostępne z podstawą z niebieskiego szkła i nóżką ze szkła borokrzemianowego oraz z podstawą i strukturą z chromowanego, satynowanego, niklowanego lub malowanego na biało metalu. Chromowany uchwyt lampy. Odbłyśnik z anodyzowanego aluminium.

Całkowicie nowatorski system Scintilla łączy w sobie niezbędną wszechstronność lampy dekoracyjnej i wydajność świetlną porównywalną z systemem technicznym. Wielki sukces tego systemu skłonił firmę do zaprojektowania na początku lat osiemdziesiątych wersji wolnostojącej, z główną konstrukcją przymocowaną do podstawy i trzpienia z metalu.

Piero Castiglioni

Pietro Maria Castiglioni, detto Piero, si laurea in architettura nel 1970 a Milano, dove vive e lavora dedicandosi, quasi esclusivamente alla progettazione illuminotecnica (abitazioni private, showrooms, gallerie d'arte, musei, centrivi komercyjne i iluminacje e sport ) ). Dal 1973 do 1979 roku jest własnością studia przy Via Presolana z ojcem Livio: pracowali na projekt oświetlania galerii sztuki, alberghi, uffici, showrooms, negozi, abitazioni. Gli apparecchi illuminanti, sono realizzati artigianalmente, in esecuzione speciale, w studio piccola serie nello. System "Scintilla", stworzony przez Fontana Arte z 1983 roku, został zdobyty przez doświadczenie zdobyte w tej dziedzinie, a wszystko to w znacznym stopniu przyczyniło się do projektowania urządzeń do oświetlania stażystów i zachodów dla różnych środowisk. Per Fontana Arte ricordiamo tra gli altri: Parola (1980), Canna (1981), Nina (1981), Edy (1982), Sillaba (1987), Palio (1988). Per iGuzzini ricordiamo: Cestello (1986), Edge (1992), Radius (1997), Platea (1998), Light Shed (2000), Glim Cube (2005). Per Promemoria: Higgs (2017) Po śmierci ojca Livio (1979) ciągłe dążenie do nowych współpracowników. All'attività di progettazione si affianca l'attività di docenza presso l'Università di Ginevra, Domus Academy i Politecnico di Milano oraz l'attività letteraria to the direttore of the rivista Flare-architektoniczne oświetlenie megazine (1989-2009) libri e manuali di Illuminazione e l'attività Scientifica tra le quali membro Plda (Professional Lighting Design Association), membro Apil (Associazione Professionisti di Illuminazione) del quale ricopre la carica di Presidente 2005-2008. z architetti internazionali (tra cui 8 Premi Prizker i 8 Premi Imperiali del Giappone), stanowi wielką podróż i wszystkie projekty oświetlenia dla ważnych kompleksowych architektur. Ricordiamo con Gae Aulenti: Parigi, Museo d'Orsay (1986) - Wenecja, Palazzo Grassi (1986) - Barcelona, ​​Museo d'Art de Catalunya (1987) - Siviglia, Expo 1992 Palazzo Italia (1992) - San Marino, Palazzo Pubblico (1993) - Mediolan, Stazione Ferroviaria Cadorna (1999) - Siena, Città Vecchia (2204) - Palermo, Palazzo Branciforte (2012) / con Renzo Piano: Genova, Porto Antico (1992) - Parigi, Centro G. Pompidou (2001) - Turyn, Lingotto Galleria d'Arte Agnelli (2002) - Mediolan, Sede de Il Sole 24 Ore (2005) - Nola, Centro Servizi Vulcano Buono (2007) - Londra, St. Giles (2010) - Trydent, Muse Museo delle Scienze (2013) / con Vittorio Gregotti: Lizbona, Centro Culturale Belem (1992) - Mediolan, Teatro degli Arcimboldi (1997) / con Ricardo Bofill: Barcelona, ​​Aeroporto di El Prat (2009) / con Aldo Rossi: Fontivegge, Centro Direzionale (1987) ) / con Christian de Portzamparc: Rennes, Museo di Bretagna (2005) / con Paulo Mendes da Rocha: San Paolo, Pinacoteca do Estado de San Paolo (1998) / Expo di Lis bona (1998) / Expo di Milano masterplan (2011) / od Richarda Meiera: Bergamo, Centro Ricerca Italcementi (2012) / od Alessandro Grassia: Roma, Fori imperiali (2012) / od Carlosa Ott: Parigi, Opéra Bastille (1990) / Roma, Palazzo del Quirinale Sala dei Corazzieri (1997) / San Pietroburgo, Chiesa del Salvatore sul Sangue Versato (2005) / Mediolan, Corso e Galleria Vittorio Emanuele (2000) / con Atelmann: Buenos Aires, Museo F. Costantini (2001) / z Cesarem Pelli: Mediolan, Complesso Garibaldi Porta Nuova (2013) / z Cino Zucchi e Studio Valle: Mediolan, Area Portello (2012) / z Emre Arolat: Stambuł, Meczet Sancaklar (2012) ukończone z Thom Mayne: Mediolan, ENI Siedziba główna (2014) - Mediolan, siedziba Snam (2015) / con Ruffieux-Chehab: Ginevra: Cattedrale di St. Pierre (2017) / con BIG Bjarke Ingels: San Pellegrino, San Pellegrino Flagship Factory (2018) / con Mario Cucinella: Milano , Museo Fondazione Rovati (2018). Numerosissime son anche le esposizioni temporane nelle quali è stata progettata e curata l'illuminazione (około 200) e le Conferenceenze Internazionali e Nazionali Dove Ha Partecipato come Relatore.

Livio Castiglioni

Livio Castiglioni (1911-1979), został laureatem Wydziału Architektury Politechniki w Mediolanie w 1936 roku. Zainicjował pracę z udziałem bratnich Achille i Pier Giacomo w natychmiastowym dochodzeniu i zainteresowaniach miejskich, we wszystkich all'architettura e w szczególnym projekcie. Eksperymenty i studia w kampusie projektowania są ułatwione dzięki realizacji wielu projektów dla specjalistów, gołębie wezmą udział w rozmowie z techniką ludzi i ludzi. Phonola e, dal 1960 fino al 1964, za Brionvega. Wszystkie trzy i wszystkie fratele są bardzo intensywne w panoramie włoskiego projektu. W 1956 r. otrzymałem fundację ADI, Włoskie Stowarzyszenie Przemysłu Przemysłowego, które określa ambicje i ważne Kompasy Oryginału. Nel 1959-60 Livio Castiglioni è status Presidente ADI. Ha Głównym głównym projektantem oświetlenia i ozdobą projektu dla tej jakości Livio Castiglioni jest najlepsza znajomość "Boalum", lampa zaprojektowana przez Gianfranco Frattiniego dla Artemide w 1971 roku.

Filmy

Tagi

Musisz się zalogować w celu pobrania załączników.    Zaloguj się

Jeśli jesteś zainteresowany plikami / modelami tego produktu napisz na [email protected]*

* dostępność plików i modeli na zapytanie