SUPER DESIGN

Potrzebujesz pomocy? Zadzwoń do nas 77 545 42 50


Lampa ścienna Venini Gio Ponti 99.80 Zobacz większe

Lampa ścienna Venini Gio Ponti 99.80

KOD: 250sd99.80.02.02 / 99.80.02.03

ID: 106297

Rok produkcji1946
Rodzaj lampyLampa ścienna
PrzeznaczenieWewnętrzne
ProjektantGio Ponti
ProducentVenini
Kraj pochodzeniaWłochy
CenaCena od 2974.00 EUR

Wyślij wiadomość




sztuk


dni




Inne produkty z tej kolekcji:

Venini Gio Ponti

Lampa ścienna z dmuchanego szkła

Projektant: Gio Ponti
Rodzaj: Lampa ścienna
Rok produkcji: 1946
Kod produktu: 99.80.02.02 / 99.80.02.03

Opis

Gio Ponti 99,80 jest lampa ściana dmuchane i ręcznie przez master w piecu. Dzieło sztuki. Co więcej, to mit. Gio Ponti 99,80 zawdzięcza niekwestionowany nowoczesność i oryginalność do nieograniczonej kreatywności jego twórcy, Gio Ponti. Jego wyjątkowość polega na wielobarwny wygląd: każda ręka pyszni inny kolor. Gio Ponti 99,80 jest dostępny w postaci świecznika, a ścianką światła

kolorów :( ccc333) wielokolorowe
źródło światła :( ccc333) 99.80.02.02. - 2 x max 8W LED E14
99.80.02.03 - 3 x max 8W LED E14

Gio Ponti

Gio Ponti - zdjęcie projektantaGiovanni Ponti, lepiej znany jako Gio Ponti, urodził się w Mediolanie 18 listopada 1891 roku i po ukończeniu szkoły klasycznej zapisał się na Wydział Architektury Politechniki Mediolańskiej, ale ukończył studia dopiero pod koniec I wojny światowej. wojna, w której mimo wczesnego słabego zdrowia służył na froncie i z której zabrał kilka odznaczeń, liczne akwarele swoich towarzyszy broni i wspomnienia architektury Palladia, którą widział jako żołnierz. Po wojnie był blisko grupy „mediolańskich neoklasyków”.
Po ukończeniu Politechniki w Mediolanie ożenił się z Giulią Vimercati. Mieli czworo dzieci: Lisę, Giovannę, Giulio e Letizię i ośmioro wnucząt.
Pracował z fabryką ceramiki Richard-Ginori (do 1938), co dało początek nowemu rodzajowi produkcji. Zaprezentował klasyczne dzieła z porcelany i majoliki na I Międzynarodowej Wystawie Sztuk Zdobniczych w Monza w 1923 roku. Tutaj Ponti poznał krytyka Ugo Ojettiego, który później stał się punktem odniesienia dla jego rozwoju zawodowego.
Dom przy Via Randaccio, pierwszym domu zaprojektowanym przez Pontiego, w którym również mieszkał.
Swoją pierwszą praktykę otworzył u architekta Emilio Lancii (1927-1933). Jego „klasyczna formacja”, jak ją określił, i zamiłowanie do sztuki malarskiej (chciałby zostać malarzem) były początkiem wczesnego idiomu Ponti. Centralnym elementem jego stylu było nowe podejście do tematu domu. Były to lata Willi Bouilhet w Garches w Paryżu, w której łączył architekturę, wystrój wnętrz i dekorację.
Założył wraz z Gianni Mazzocchi pismo „Domus”. „Domus” był wyjątkowym ustnikiem, za pomocą którego można formułować i popularyzować nowe idee projektowe i architektoniczne. Koncepcja „włoszczyzny” wraz z bliskimi teoriami racjonalistycznymi doprowadziła go pod koniec lat dwudziestych do stworzenia pierwszych „typowych domów” zwanych emblematycznie „Domus”.Gio Ponti był wielbicielem krytyka Edoardo Persico.
Pamiętnymi epizodami z tej fazy były zaangażowanie Pontiego w wystawy Triennale w latach 1930, 1933 ("jego" Triennale), 1936, 1940 i 1951
Rozpoczął współpracę z "fabryką Luigiego Fontany" (rok później "Fontana Arte", która przejmie kierownictwo artystyczne).
Po zakończeniu jego zawodowej współpracy z Emilio Lancią, wraz z ukończeniem budowy wieży Rasini na Corso Venezia w Mediolanie, jego przyjaźń z malarzem Massimo Campiglim zaczęła się rozwijać. nabiera coraz większego znaczenia.
Rozpoczyna współpracę z Antonio Fomaroli i Eugenio Soncini (1933-1945).Współpraca ta doprowadziła do wielu ważnych projektów i konstrukcji: budynków szkolnych (Szkoła Matematyki na kampusie Uniwersytetu Rzymskiego oraz Wydział Pisma i Dziekanaty Uniwersytetu w Padwie), biurowce (budynek Montecatini) i budynki mieszkalne (Marmont House w V.le Gustavo Modena w Mediolanie i Villa Donegani w Bordighera). Te lata przyniosły również ogromny sukces w meblach, w dziedzinie, w której łączył funkcjonalną efektywność z formalną elegancją.
Rozpoczyna pracę dydaktyczną na kursach projektowania wnętrz, wyposażenia i dekoracji na Politechnice w Mediolanie (od 1936 do 1961).< br /> Ponti poznał Bernarda Rudofsky'ego. Rozpoczęła się kolejna faza projektowania, charakteryzująca się odniesieniami do ideału architektury śródziemnomorskiej i promowaniem zbieżności między sztuką a przemysłem.
Opuszczając tymczasowo „Domus”, Ponti stworzył czasopismo „Stile”. Jego rola jako redaktora do 1947 roku dała mu kolejną okazję do szerzenia kultury artystycznej i architektonicznej, będącej częścią jego próby stworzenia nowej „kultury życia domowego”. zainteresowanie sztuką dekoracyjną (współpraca m.in. z Venini i De Poli), a także malarstwem i scenografią.We wczesnych latach powojennych z jednej strony był intensywnie zaangażowany (zarówno w teorii, jak i praktyce) w tę problematykę rekonstrukcji, a z drugiej odnowienia własnego języka formalnego: objętość ustąpiła miejsca. Stałym zajęciem tego okresu było poszukiwanie jasności i płynności przestrzennej.
W 1952 roku praktyka Ponti, Fornaroli, Rosselli
W 1954 r. Ponti wynalazł nagrodę Compasso d'Oro iw tym samym roku był zaangażowany w tworzenie dla swojego partnera i zięcia Alberto Rosselli z magazynu „Stile Industria”. „fi nieskończona forma” stała się kluczowa dla wszystkich jego prac, od najmniejszego projektu produktu do najwspanialszego dzieła architektury, teorii skodyfikowanej w jego ukochanym „kształtu diamentu”. Jego praca w meblach osiągnęła szczyt dzięki tak zwanym „zorganizowanym ścianom” i kompozytowym meblom. Wynalazki te znalazły przykładowe zastosowania w jego niezwykłych willach z początku lat pięćdziesiątych: Villa Planchart i Villa Arreaza w Caracas; Villa Nemazee w Teheranie.
W 1956 zbudował swoje powszechnie uznane arcydzieło: wieżowiec Pirelli.
W 1957 Ponti opublikował „Pochwała architektury”, esej w formie pamiętnika. zaprojektował dom przy Via Dezza, sąsiadujący z pracownią, w której odtąd miał mieszkać, w mieszkaniu będącym wyrazem jego „kultury życia”, jego pasji i tematów.
Jego budynki sakralne, mediolańskie kościoły San Francesco z 1964 roku i San Carlo Borromeo z 1966 roku były dowodem tendencji do dematerializacji i wyczekiwali niektórych jego prac w nadchodzącej dekadzie. W latach 60. Ponti odwrócił swoją uwagę od Ameryki Łacińskiej na Wschód, wybudował budynki ministerialne w Islamabad w Pakistanie i willę dla Daniela Koo w Hongkongu oraz zaprojektował szereg ważnych frontów domów towarowych w Singapurze, Hongkongu i Eindhoven w Holandii .
Gdy zbliżał się do osiemdziesiątki, Gio Ponti wciąż tworzył zapadające w pamięć dzieła, w tym przede wszystkim Katedra w Taranto (1970) i ​​Muzeum Sztuki w Denver: jego architektura przybrała teraz formę cienkiej perforowanej blachy. Malował też na pleksiglasie, składał się z cienkiej jak wafel blachy i projektował tkaniny, podłogi i fronty. Dominował kolor.
Zmarł w domu przy Via Dezza w Mediolanie, 16 września 1979 r.

Filmy

Tagi

WENINI, Gio Ponti, Oświetlenie wewnętrzne, Kinkiety, lampa ścienna, Kinkiety w stylu współczesnym, Szklane kinkiety, Lampy ścienne z dmuchanego szkła, Kinkiety światła bezpośredniego i pośredniego, Kinkiety LED, Ręcznie robione kinkiety

Musisz się zalogować w celu pobrania załączników.    Zaloguj się

 

Jeśli jesteś zainteresowany plikami / modelami tego produktu napisz na [email protected]*

Karty techniczne

Modele 3D

* dostępność plików i modeli na zapytanie

Napisz opinię

Lampa ścienna Venini Gio Ponti 99.80

Lampa ścienna Venini Gio Ponti 99.80

Gio Ponti 99.80 to kinkiet z dmuchanego szkła i ręcznie robiony przez mistrza w piecu. Dzieło sztuki. Co więcej, mit. Gio Ponti 99.80 zawdzięcza swoją niekwestionowaną nowoczesność i oryginalność nieograniczonej kreatywności swojego twórcy, Gio Ponti. Jego wyjątkowość polega na jego wielobarwnym wyglądzie: każde ramię pyszni się innym kolorem. Gio Ponti 99.80 jest dostępny jako żyrandol i kinkiet. Kolory : Wielokolorowe Źródło światła : 99.80.02.02 - 2 x max 8W LED E14 99.80.02.03 - 3 x max 8W LED E14

Lampy na zamówienie

lampy na zamówienie


Payments

Firma Maximus Design to przedsiębiorstwo rodzinne, którego korzenie sięgają lat 70-tych ubiegłego wieku. Protoplastami firmy są nasi dziadkowie, Teresa i Franciszek Wawrzyniakowie, którzy w Poznaniu rozpoczęli działalność rzemieślniczą od produkcji abażurów. Następnie działalność została poszerzona o produkcję lamp. W roku 1996, rozpoczęła się działalnością handlową. Efektem tego było powstanie Salonu Oświetleniowego w Głogówku.

Dzięki systematycznemu poszerzaniu oferty handlowej, a także zdobywaniu wiedzy technicznej staliśmy się liderem w tej części Polski w zakresie doradztwa technicznego oraz projektowania oświetlenia do wnętrz jaki i na zewnątrz budynków.

Właścicielem serwisu i administratorem danych osobowych jest 7 Regnum Group Damian Wawrzyniak, z siedzibą w Głogówku przy ul. Pasternik 4F, 48-250 Głogówek