Brak produktów
Potrzebujesz pomocy? Zadzwoń do nas 77 545 42 50
Lampa stołowa Tacchini A.D.A.
Lampa ADA powstaje, jak to często bywa, z innych form. Stopniowo, na etapie projektowania i inżynierii ulegała ona przekształceniom i pod pewnymi względami uproszczeniu, aż do osiągnięcia ostatecznych konturów, przypominających archetyp lampy stołowej. Prosty projekt tworzą dwa ścięte stożki połączone płytą, a jej siła tkwi w materiale: przyciemnianym włóknie szklanym, które, podświetlone od wewnątrz, staje się półprzezroczyste, pozwalając dostrzec włókna, z których jest wykonane. Nazwa ADA rysuje paralelę między kształtem obiektu a wymową słowa. Złożona z dwóch „A”, Ada jest najkrótszym kobiecym palindromem, podobnie jak lampa składa się z dwóch stożkowych struktur geometrycznych przypominających tę samą literę.Odbiorca: :
* Pola wymagane
lub Anuluj
KOD: 250sdtacchinia.d.a.
ID: 115483
Ostatnie egzemplarze!
Data dostępności:
Rok produkcji | 2020 |
Rodzaj lampy | Lampa stołowa |
Przeznaczenie | Wewnętrzne |
Projektant | Umberto Riva |
Producent | Tacchini |
Kraj pochodzenia | Włochy |
Cena | Cena od 899.00 EUR |
Lampa stołowa z włókna szklanego
Projektant: Umberto Riva
Rodzaj: Lampa stołowa
Rok produkcji: 2020
Lampa ADA powstaje, jak to często bywa, z innych form. Stopniowo, na etapie projektowania i inżynierii, był przekształcany i pod pewnymi względami upraszczany, aż osiągnął ostateczne kontury, przypominające archetyp lampy stołowej.
Prosty projekt tworzą dwa ścięte stożki połączone płytą, a jej siła tkwi w materiale: przyciemnianym włóknie szklanym, które, podświetlone od wewnątrz, staje się półprzezroczyste, pozwalając dostrzec włókna, z których jest wykonane. Nazwa ADA rysuje paralelę między kształtem obiektu a wymową słowa. Złożona z dwóch „A”, Ada jest najkrótszym kobiecym palindromem, podobnie jak lampa składa się z dwóch stożkowych struktur geometrycznych przypominających tę samą literę.
Umberto Riva urodził się w Mediolanie w 1928 roku. Ukończył architekturę w Wenecji w 1959. Swoją działalność zawodową rozpoczął w Mediolanie w 1960 roku. Wśród realizacji wymieniamy: dom w Stintino (1960), dom w Mediolanie (1967), dom w Taino (1969); domy na Sardynii (1972); dom w Osmate (1975); szkoła Faedis (1977); Plac San Nazaro w Mediolanie (1989-1992); dom Miggiano w Otranto (1990-1996); drzwi wejściowe i gablota w AAM Modern Art Architecture w Mediolanie (1990); Case alla Morlana w Bergamo (1991 i 1995-2002); stocznia Fincantieri, Castellammare (1999-2002); Piazza della Farnesina w Rzymie (1991 i 1996-2002) oraz elektrociepłownia Termoli (2006). Wśród architektury wnętrz: dom Frea, Mediolan (1983-1984); dom Insinga, Mediolan (1987); dom Vernizzi, Paryż (1988); sklep IB Office w Padwie (1992); utworzenie atrium, baru i biblioteki Palazzo dell'Arte w Mediolanie (1994-1995); remont kawiarni Pedrocchi w Padwie (1994-1998); organizacja Palazzo Barbaran da Porto, Vicenza (1998). Projektuje lampy dla Fontana Arte, Francesconi, VeArt by Scorzè, Barovier & Toso oraz meble dla Poltronova, Fontana Arte, Bigelli Marmi, Driade. W 1985 roku wystawiał „Casa Frea” na Biennale w Paryżu oraz brał udział w promowanej przez Triennale wystawie „Progetto Domestico” z prototypem okna szklarniowego. W 1990 został zaproszony na wystawę włoskiego designu „Creativitalia” w Tokio, aw 1991 na V Międzynarodową Wystawę Biennale w Wenecji. Jest kuratorem wystawy Fredericka Kieslera w Palazzo dell'Arte w Mediolanie oraz Francesco Podestiego w Mole Vanvitelliana w Ankonie (1996); o Palladio (1999); John Soane i Carlo Scarpa w budynku Barbaran da Porto, Vicenza (2000); o Johnie Soane w Montrealu (2001). Jego wystawy obejmują: „Umberto Riva. Osiedla miejskie”, Palazzo Bosdari (Ancona, 1997); „Rysunki architektoniczne od okresu powojennego do współczesności, z kolekcji Francesco Moschini AAM Modern Art Architecture” w stajniach Medici w Poggio a Caiano (2002) z katalogiem o tej samej nazwie wydań Centro Di. Prowadził kursy na różnych wydziałach architektury włoskiej. Od 1998 roku jest członkiem Narodowej Akademii San Luca. |
Lampa stołowa Tacchini A.D.A.
Lampa ADA powstaje, jak to często bywa, z innych form. Stopniowo, na etapie projektowania i inżynierii ulegała ona przekształceniom i pod pewnymi względami uproszczeniu, aż do osiągnięcia ostatecznych konturów, przypominających archetyp lampy stołowej. Prosty projekt tworzą dwa ścięte stożki połączone płytą, a jej siła tkwi w materiale: przyciemnianym włóknie szklanym, które, podświetlone od wewnątrz, staje się półprzezroczyste, pozwalając dostrzec włókna, z których jest wykonane. Nazwa ADA rysuje paralelę między kształtem obiektu a wymową słowa. Złożona z dwóch „A”, Ada jest najkrótszym kobiecym palindromem, podobnie jak lampa składa się z dwóch stożkowych struktur geometrycznych przypominających tę samą literę.
* Pola wymagane
lub Anuluj