Lampa podłogowa Oluce Pascal - 345

Oluce Pascal - 345

Lampa podłogowa ze światłem pośrednim

Projektant: Vico Magistretti
Rodzaj: Lampa podłogowa
Rok produkcji: 1983

Dane techniczne

↑ 200 mm ↔ 35 mm

Opis

Lampa podłogowa dająca światło pośrednie i odbite z białego lakierowanego aluminium, niezależne podwójne oświetlenie, podstawa Pietra Serena.

2 x max 100W - E27 +
1x max 300W - R7s.15
↑ 200 cm ↔ 35 cm
↑ 78,7" ↔ 13,7"

Konstrukcja: metal
Kolor konstrukcji: biała
Dyfuzor/odbłyśnik: aluminium
Dyfuzor/odbłyśnik : biały
)Certyfikaty: CE

Pascal, z Sonorą i Atollo, stanowią doskonałe ucieleśnienie estetyki projektowej Vico Magistrettiego. Niezwykle czyste geometryczne kształty komponowane są do tworzenia funkcjonalnych i symbolicznych kompozycji montażowych. Na przykład w Pascalu popularny motyw stożka jest wzmocniony powtórzeniem, ale, jak powiedziałem, nie jest to tylko powód formalny, ale także praktyczny: górny stożek trzyma żarówkę halogenową i pełni rolę „oświetlacza”. ”, podczas gdy dolna zawiera dwie żarowe żarówki i przekształca pochyłe ściany powyżej w doskonałe reflektory, dając w ten sposób światło otoczenia skierowane w dół. W ten sposób geniusz projektu przekształca lampę podłogową z emisją w górę, poprzez duplikację, w lampę do czytania, a wszystko to bez widocznego wysiłku, zachowując absolutność konstrukcji. Równolegle precyzyjna, poetycka prostota chroni Pascala przed wszelkimi formami starzenia, chroniąc go przed zjawiskami trendowymi i zapewniając, że nawet dzisiaj, po prawie 30 latach, nadal jest obiektem współczesnym. 
Lampa, początkowo stojąca lub wisząca, charakteryzowała się dwoma malowanymi aluminiowymi stożkami o średnicy 34 i 42 cm skierowanymi w górę (stojąca podłogowa) lub w dół (wisząca). 
Model wiszący (430), który szybko opuścił produkcję, używał czarnego kabla elektrycznego, a górny stożek (o mniejszej średnicy) mieścił dwie 40 W lustrzane żarówki szkliwione z oprawką E14, podczas gdy dolny stożek (o większej średnicy ) mieściła żarówkę Globolux o mocy 100 W z oprawką E27. Całkowita wysokość wynosiła 50 cm, nie licząc kabla. Został wyprodukowany w wykończeniu piaskowym lub białym. 
Model stojący na podłodze osiągnął 200 cm i miał podstawę wykonaną początkowo z malowanej metalowej płyty, która utworzyła znaczny koralik sztabowy z kablem wychodzącym od spodu (średnica 40 cm). W 1992 roku zastosowano podstawę, która choć nadal była okrągła i mocno promienista, została wykonana z kamienia „Pietra Serena” (średnica 35 cm, grubość 2 cm) z kablem wychodzącym od spodu dzięki odpowiedniej podstawie. Ta wersja jest nadal w produkcji. 
Model podłogowy, który zawsze miał dwa niezależne włączniki zasilania oraz czarny kabel i włącznik, miał różne kody w zależności od wybranego rodzaju oświetlenia. Model 340 miał dwie przezroczyste żarówki 100 W w dolnym stożku z oprawką E27 i 1 przezroczystą żarówkę 150 W z oprawką E27 w górnym stożku. Odwrotnie, model 345 miał lampę halogenową o mocy 300 W w górnym stożku.

Vico Magistretti

Jeden z najbardziej wpływowych architektów i projektantów lat 60. Ludovico Magistretti (06.10.1920 - 19.09.2006), znany pod pseudonimem Vico, urodził się w Mediolanie w 1920 r. w rodzinie architektów. Zapisał się do szkoły architektonicznej w 1939, aw 1943 przeniósł się na krótko do Szwajcarii, gdzie poznał i bywał z architektem Ernesto Nathanem Rogersem z Triestu, założycielem BBPR. Magistretti uważał Rogersa za jednego ze swoich mistrzów. Po powrocie do Włoch w 1945 roku uzyskał dyplom z architektury i od razu rozpoczął pracę w pracowni swojego ojca, który zmarł w tym samym roku. W ciągu 50 lat działalności zrealizował wiele ważnych projektów architektonicznych, zwłaszcza w Mediolanie. Do najbardziej znanych należą Torre al Parco, biura na Corso Europa, kilka projektów dla INA-Casa oraz inne wille i rezydencje. Jego projekt Domu Arosio został zaprezentowany w 1959 roku na CIAM (Congrès International d'Architecture Moderne) w Holandii, razem z innymi projektami jego włoskich kolegów, takimi jak stołówka Olivetti Ignazio Gardelli; Velasca Tower firmy BBPR; rezydencje w Materze autorstwa Giancarlo De Carlo. Od końca lat 70. uczył w Royal College of Art w Londynie, mieście, do którego był bardzo przywiązany. Magistretti był wybitnym przedstawicielem włoskiego designu, ruchu kulturowego i fenomenu, który rozprzestrzeniał włoski styl na całym świecie w okresie powojennym tworząc mit włoskiego designu. Jego podejście opierało się na ścisłej współpracy projektantów i producentów w całym procesie, który rozpoczął się od zdefiniowania koncepcji, a skończywszy na wykonaniu produktu końcowego. Wielki orędownik masowej produkcji, zafascynowany możliwością kilkukrotnego odtworzenia przedmiotu, aby zapewnić meble dla każdego, jak głosi dewiza Bauhausu. Dla Magistretti dobry projekt może i musi trwać 50 lub 100 lat. Niektóre z jego dzieł stały się prawdziwymi ikonami i wciąż są w produkcji. Należą do nich lampa Eclisse dla Artemide, Compasso d'Oro w 1967; lampa Atollo dla Oluce; sofa Maralunga i regał Nuvola Rossa dla Cassiny; łóżko Nathalie i Tadao dla Flou; Pracował dla wielu innych marek, w tym De Padova, Fritz Hansen, Fontana Arte i Kartell. Zmarł w Mediolanie 19 września 2006 roku.

Filmy

Tagi

Musisz się zalogować w celu pobrania załączników.    Zaloguj się

Jeśli jesteś zainteresowany plikami / modelami tego produktu napisz na [email protected]*

* dostępność plików i modeli na zapytanie