MOYA June

fotelu June wyróżnia się subtelną grą klasycznych form, która jest jedną z podstawowych zasad MOYA. Prostotę potęguje sześcienny kształt, czyste linie i ciągła powierzchnia tworząca oparcie i podłokietniki, dzięki czemu uzyskuje się niepozorny styl, który nie starzeje się i nadaje meblom wyjątkowo mocnego charakteru, który nie umknie oku spostrzegawczego obserwatora. Poprzez wprowadzenie do każdej przestrzeni spokoju, elegancji i skromności koncepcja uniwersalności pozwala zaakcentować działania i przyzwyczajenia użytkownika. Z pozoru naga forma fotela jest w istocie sprytnym sposobem na podkreślenie wyjątkowości siedzącej w nim osoby – w ten sposób mebel staje się tłem dla bogactwa człowieka. Dodatkowa wartość June znajduje odzwierciedlenie w konstrukcji bazy, w grze z nieruchomością: unoszący się wokół podstawy powietrzny pierścień jest jak cienka nić subtelności, która konfrontuje się z siłą formy, uwodzicielską grą między detalem a cały.

"Popełniłem błąd... chcąc mieć historię dla siebie, podczas gdy samo życie wystarczy."
Samuel Beckett

fotelu June wyróżnia się subtelną grą klasycznych form, która jest jedną z podstawowych zasad MOYA. Prostotę potęguje sześcienny kształt, czyste linie i ciągła powierzchnia tworząca oparcie i podłokietniki, dzięki czemu uzyskuje się niepozorny styl, który nie starzeje się i nadaje meblom wyjątkowo mocnego charakteru, który nie umknie oku spostrzegawczego obserwatora. Poprzez wprowadzenie do każdej przestrzeni spokoju, elegancji i skromności koncepcja uniwersalności pozwala zaakcentować działania i przyzwyczajenia użytkownika. Z pozoru naga forma fotela jest w istocie sprytnym sposobem na podkreślenie wyjątkowości siedzącej w nim osoby – w ten sposób mebel staje się tłem dla bogactwa człowieka. Dodatkowa wartość June znajduje odzwierciedlenie w konstrukcji bazy, w grze z nieruchomością: unoszący się wokół podstawy powietrzny pierścień jest jak cienka nić subtelności, która konfrontuje się z siłą formy, uwodzicielską grą między detalem a całość.
„To błąd, który popełniłem… chciałem historię dla siebie, podczas gdy samo życie wystarczy.”
Samuela Becketta