Azucena Catilina

Od chwili pierwszej prezentacji na XI Triennale w Mediolanie w latach 1953-1957 Catilina stała się jednym z klasyków twórczości Luigiego Caccia Dominioniego. Projekt tak bardzo mu się spodobał, że goście w jego pracowni siadali przy jego biurku i rozmawiali na tych krzesłach. Na pierwszy rzut oka wybaczono by ci założenie, że ten niezwykły przedmiot jest niedokończony. Zamiast tego Caccia Dominioni stworzyła zarówno nowe krzesło, jak i określiła sposób siedzenia na nim. Catilina nie jest stworzona do relaksu i odpuszczania, ale do zamyślenia i elegancji. Catilina to zasadniczo pociągnięcie pióra, gra na krzywiznach, przedmiot, który - jak lubił mawiać Caccia Dominioni - jest „eteryczny, niczym więcej niż serią zakrzywionych żelaznych prętów”. Niezależnie od interpretacji, Catilina ucieleśnia produkt zaprojektowany z myślą o komforcie, dzięki dobrze wyściełanej poduszce i dostojności. Kiedy kładziesz ręce na górnej krawędzi, nie możesz nie poczuć się królewsko, w przeciwieństwie do poczucia porzucenia, gdy opadasz z powrotem na sofę.