horgenglarus ga stuhl 7-070

Jedno staje się dwoma, a dwa stają się jednym: oto w uproszczeniu zasada ga stuhl. Jego dwie skorupy sprawiają, że jest to wyjątkowy i innowacyjny projekt z lat 50. Szwajcarski architekt i projektant Hans Bellmann zaprojektował krzesło w 1955 roku, a horgenglarus produkował je do 1970 roku. Obecnie najstarszy szwajcarski producent krzeseł i stołów aktualizuje innowacyjną ga stuhl.
W ten sam sposób, jak w przypadku einpunktstuhl cztery lata wcześniej, Hans Bellmann eksperymentował z formowaną sklejką i zgłębiał opcje produkcji skorup siedzeń podczas projektowania ga stuhl. Chciał, aby dwuwymiarowa skorupa miała dodatkowy wymiar. Ten pomysł był punktem wyjścia dla jego nowego projektu.
Bellmann użył szerszej muszli, podzielił ją na środku, a następnie ponownie połączył dwie części, ale nie tak, że były do siebie równoległe, ale raczej lekko przesunięte. To było wyjątkowe podejście, to dzielenie skorupy siedzenia w pozycji siedzenia, a następnie ponowne ich połączenie - w tamtych czasach nowoczesne metody wytwarzania kształtowania i gięcia skorupy siedzenia były jeszcze nieznane. Bellmann zastosował małą sztuczkę, aby osiągnąć swój cel: ponownie połączył dwie części pod niewielkim kątem, tworząc swój planowany trzeci wymiar z różnych kątów cięcia. Chociaż skorupa nie jest tak naprawdę wygięta trójwymiarowo, zyskuje dodatkową warstwę dzięki zastosowanej konstrukcji. Dlatego ga stuhl był często nazywany krzesłem dwuskorupowym.
Bellmann podkreślał szczegóły swojego ga stuhl i sam zaprojektował i naszkicował każdy element: śruby mocujące, gumowe wsporniki lub gumowe buty na nogi. Opracował cały program ga, dostępny w linii produktów horgenglarus w latach 50. i 60.: Wersje z podłokietnikami lub bez, łatwe do układania w stosy lub bez, jako bujane krzesło z drewnianymi płozami, ze zdejmowanym pokryciem z tkaniny lub jako obrotowe krzesło biurowe z regulacją wysokości.
Dzięki unikalnej metodzie budowy i wyjątkowemu wzornictwu ga stuhl jest jednym z klasyków szwajcarskiego wzornictwa meblarskiego. Na krajową Szwajcarską Wystawę Expo w 1964 roku w Lozannie genewski architekt Marc j. Saugey wyposażył całą restaurację Ticino w ga stuhl. Model był również używany w salach lekcyjnych szkoły dla dziewcząt Luftmatt w Bazylei w Szwajcarii, o czym można przeczytać w katalogu horgenglarus z 1965 roku. W 1956 r. ga stuhl otrzymał od Szwajcarskiego Stowarzyszenia Robotników nagrodę „Die gute Form”.
Jeśli chodzi o ga, Bellmann pozostał wierny swojej zasadzie konstrukcyjnej: preferował brak ozdobników i praktyczność. W przypadku einpunktstuhl użył jednej śruby, w przypadku ga było ich dwóch: Aby połączyć przepołowioną skorupę siedzenia ga stuhl, z tyłu zastosowano małą metalową płytkę, a na spodzie dwie metalowe płytki. Rama nośna z rur stalowych jest następnie mocowana za pomocą dwóch śrub. Ga stuhl jest dostępny w kolorze czarnego orzecha lub buku, w wykończeniu naturalnym, czarnym lub bejcowanym, z czarną matową metalową ramą. Ma 40 cm szerokości, 53 cm głębokości i 81 cm wysokości
wysokość siedziska 46 cm.
Dlaczego krzesło nazywa się ga? Według Rosemarie Bellmann, wdowy po Hansie Bellmannie, jego oryginalny projekt miał być wykorzystany w ogrodzie.

Siedzisko z dwuczęściowej formowanej sklejki, metalowa rama w kolorze czarnym matowym
W40, D53, H81, SH46