OMA - OFFICE FOR METROPOLITAN ARCHITECTURE

Produkty projektanta: OMA - Office for Metropolitan Architecture

OMA to międzynarodowa praktyka działająca w tradycyjnych granicach architektury i urbanistyki. Pracownia badawczo-projektowa AMO wykorzystuje myślenie architektoniczne w innych dziedzinach.
OMA jest prowadzona przez dziewięciu partnerów - Rem Koolhaas, Ellen van Loon, Reinier de Graaf, Shohei Shigematsu, Iyad Alsaka, David Gianotten, Chris van Duijn, Ippolito Pestellini Laparelli, Jason Long - i utrzymuje biura w Rotterdamie w Nowym Jorku , Pekin, Hongkong, Doha i Dubaj.
Budynki zaprojektowane przez OMA to m.in. Centrum Sztuk Performatywnych w Tajpej, Biblioteka Narodowa Kataru, Siedziba Fundacji Kataru, Bibliothèque Multimédia à Vocation Régionale w Caen, Bryghusprojektet w Kopenhadze, Fondation d'Entreprise Galeries Lafayette w Paryżu, Prince Plaza w Shenzhen i dzielnica Faena w Miami.
Zrealizowane projekty OMA to m.in. Musée National des Beaux-Arts du Quebec (2016); Timmerhuis, nowa siedziba Urzędu Miasta Rotterdamu (2015); Muzeum Sztuki Współczesnej Garaż w Moskwie (2015); Fondazione Prada w Mediolanie (2015); Siedziba G-Star w Amsterdamie (2014); Giełda Papierów Wartościowych w Shenzhen (2013); De Rotterdam, duża wieża wielofunkcyjna w Holandii (2013); Siedziba CCTV w Pekinie (2012); New Court, Rothschild Bank, siedziba główna w Londynie (2011); Milstein Hall na Cornell University w Ithaca, Nowy Jork (2011); oraz Maggie's Centre, Glasgow Cancer Care Centre (2011). Wcześniejsze budynki to Casa da Música w Porto (2005), Biblioteka Centralna w Seattle (2004) i Ambasada Holandii w Berlinie (2003).
AMO często pracuje równolegle z klientami OMA, aby zasilić architekturę inteligencją z różnych dziedzin. Tak jest w przypadku Prady: badania AMO nad tożsamością, technologią w sklepach i nowymi możliwościami produkcji treści modowych pomogły w stworzeniu projektów architektonicznych OMA dla nowych epicentrum sklepów Prady w Nowym Jorku i Los Angeles. W 2004 roku AMO na zlecenie Unii Europejskiej zbadała komunikację wizualną i zaprojektowała kolorową flagę z „kodem kreskowym” – łączącą flagi wszystkich państw członkowskich – która była używana podczas austriackiej prezydencji UE.
AMO współpracowało z Universal Studios, Amsterdam Schiphol, Heineken, Ikea, Condé Nast, Harvard University i Hermitage. Zrealizowała wystawy na Biennale Architektury w Wenecji, m.in. The Gulf (2006), Cronocaos (2010) i Public Works (2012) oraz dla Fondazione Prada, m.in. When Attitudes Become Form (2012) oraz Serial and Portable Classics (2015). AMO, wraz z Uniwersytetem Harvarda, było odpowiedzialne za badania i kuratorowanie 14. Biennale Architektury w Wenecji i jego głównej publikacji Elements. Inne godne uwagi projekty obejmują plan ogólnoeuropejskiej sieci energii odnawialnej; Project Japan, 720-stronicowa książka o ruchu architektury Metabolism (Taschen, 2010); oraz program edukacyjny Instytutu Strelka w Moskwie.