BRUNO MUNARI

Produkty projektanta: Bruno Munari

Bruno Munari (Mediolan 1907-1998) był „jednym z największych protagonistów sztuki, designu i grafiki XX wieku”, wnosząc zasadniczy wkład w dziedzinę ekspresji wizualnej (malarstwo, rzeźba, kinematografia, wzornictwo przemysłowe, grafika) i nie- wizualne (pisanie, poezja, nauczanie) z wieloaspektowymi badaniami nad ruchem, światłem i rozwojem dziecięcej kreatywności i wyobraźni poprzez zabawę.
Bruno Munari jest jedną z najważniejszych eklektycznych postaci włoskiego XX wieku i wraz z przestrzennym Lucio Fontaną Bruno Munari dominuje na mediolańskiej scenie ekonomicznego boomu. Jesteśmy w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, w których rodzi się postać artysty wizualnego, stając się konsultantem biznesowym i aktywnie przyczyniając się do powojennego renesansu włoskiego przemysłu.
Munari od najmłodszych lat uczestniczył w futuryzmie, od którego oderwał się z poczuciem lekkości i humoru, wymyślając „powietrzną maszynę” (1930), pierwszy mebel w historii sztuki, a wśród najbardziej emblematyczne kreacje „bezużytecznych maszyn” (od 1933), mechanizmy, za pomocą których Munari eksperymentował z możliwościami percepcyjnymi, wyprzedzając tym samym sztukę optyczną.
Pod koniec lat 40. założył MAC (Movement for Concrete Art) jako koalicję włoskich instancji abstrakcyjnych, proponując syntezę sztuk, potrafiącą łączyć tradycyjne sztuki figuratywne z nowymi narzędziami komunikacji, pokazując w ten sposób możliwą konwergencję przemysłowców oraz artystów, sztuki i technologii. W 1947 stworzył jedną z pierwszych instalacji w historii sztuki „Wklęsło-wypukłą”, tuż przed czarnym environment, które Lucio Fontana zaprezentował w 1949 roku w Galerii Naviglio w Mediolanie.
Nadszedł czas na transformację sztuki. w środowisku, w którym użytkownik jest zajęty w sposób multisensoryczny, nie tylko mentalny.
W 1950 roku stworzył projektowany obraz poprzez abstrakcyjne kompozycje zamknięte między slajdami, rozbijając światło dzięki zastosowaniu filtra Polaroid, a w 1952 Munari stworzył spolaryzowany obraz, który zaprezentował w MoMA w 1954 roku wraz z wystawą Slajdy Munariego.
Bruno Munari uważany jest za jednego z protagonistów sztuki programowanej i kinetycznej, ze względu na wielką i intensywną kreatywność oraz wielość działań wymyka się wszelkim definicjom i katalogowaniu.